Oss

In de gemeenteraad sprak SP fractievoorzitter Jan Zoll over de gemeentebegroting voor de komende jaren.
Gestaafd met veel schrijnende voorbeelden van misstanden in de thuiszorg en het reserveren van miljoenen voor cultuurpaleizen sprak hij onderstaande tekst uit.

We hebben het in Oss al een paar jaar over de gevolgen van de bezuinigingen op de WMO. Vooral de pilot huishoudelijke zorg heeft er in Oss flink ingehakt. De forse kortingen op de huishoudelijke zorg hebben grote gevolgen voor de mensen die afhankelijk zijn van deze zorg en voor de medewerkers in de thuiszorg waarvan er na het omvallen van Pantein ondanks toezeggingen van wethouder Peters, geen werk meer hebben.

De SP kreeg en krijgt nog steeds veel klachten binnen over de kortingen op de huishoudelijke zorg.

De gemeente Oss staat in de top tien van Nederland met de meest ingediende bezwaren over de huishoudelijke zorg. Wethouder Peters vindt het allemaal best. Hij stelt het recht op zorg openlijk ter discussie en is ziende blind voor de gevolgen van zijn bezuinigingsbeleid.

Keer op keer geeft de wethouder aan gedwongen te worden te korten op de huishoudelijke zorg door de bezuinigingen vanuit Den Haag. Dat argument begrijpen wij wel. Deze week hebben wethouders van financiën een brief gestuurd aan minister Plasterk over de gevolgen van de kortingen op de gemeentelijk inkomsten.

De kortingen op de jeugdzorg, participatiewet, onderwijshuisvesting en Wmo worden expliciet genoemd in de brief die ook ondertekend is door onze eigen wethouder. Het is dan wel verrassend dat wij een begroting voor onze neus krijgen waaruit blijkt dat Oss dit jaar 6 ton overhoudt aan niet uitgegeven geld die eerder begroot was voor de Wmo.

De komende jaren is ook sprake van een structureel overschot op de uitgaven voor de Wmo. Jaarlijks houdt Oss ongeveer driekwart miljoen over aan geld bestemd voor de noodzakelijke zorg waarvan ouderen en gehandicapten afhankelijk zijn.

In de commissievergadering van 5 november noemt wethouder Peters dit geen probleem. Dat we geld overhouden is volgens de wethouder juist fijn. De discussie gaat hij uit de weg door de constatering dat we het toch niet eens worden. Dat we het niet eens zijn met dit beleid van de wethouder mag duidelijk zijn.

Wie het ook niet eens is met de wethouder is de familie van Leeuwen in Oss. Een gezin geconfronteerd met een opeenstapeling van gezondheidsklachten. Meneer van Leeuwen is op leeftijd en heeft ernstige hart en vaatziekten, een hart en herseninfarct, COPD. Ook zijn diabetes en vasculaire dementie vastgesteld. Meneer van Leeuwen zit 4 dagen in deeltijd dagopvang.

Mevrouw van Leeuwen, ook op leeftijd, lijdt aan spierdystrofie, epilepsie en astma en ze heeft problemen aan rug en ledematen als gevolg van slijtage. Gelukkig hebben meneer en mevrouw van Leeuwen een zoon die mantelzorg kon verlenen. Maar na een hartinfarct en een daaropvolgende operatie is die ondersteuning grotendeels weggevallen.

6 uur hulp bij het huishouden kregen meneer en mevrouw van Leeuwen. Tot 1 oktober 2014, toen werd de hulp voor de helft wegbezuinigd. Er blijft 3 uur hulp over voor kwetsbare mensen die zelf niet in staat zijn hun huishouden te bestieren.

De familie R., mijn tweede voorbeeld. Mevrouw R. is ook op leeftijd en heeft na een bacteriële infectie ernstige chronische longproblemen en een motorische beperking aan haar linkerarm.

Meneer R. is suikerpatiënt en heeft hart en longproblemen. De kinderen van meneer en mevrouw R. zijn gehandicapt en hebben zelf ook hulp bij het huishouden nodig. De 3 uur zorg die meneer en mevrouw R. hadden is in juni 2014 bijna gehalveerd.

Het keukentafelgesprek is anderhalve maand gelden gevoerd, anderhalf jaar na de beslissing om de zorg flink te korten. Een keukentafelgesprek waarin gekomen is tot een oplossing. Mevrouw R. transpireert veel en dan kan het bed twee keer maand verschoond worden.

De thuiszorgorganisatie wil efficiënt kunnen poetsen. Daarom moeten vazen worden opgeruimd, moet de computertafel weg en veel losse voorwerpen, vaak met een hoge emotionele waarde moeten uit de huiskamer verdwijnen. U hoort het: hier wordt maatwerk geleverd.

Ik kan nog even doorgaan, maar dat zal ik nu hier niet doen. Net als veel anderen mensen die te maken krijgen met de bezuinigingen op thuiszorg, hebben de familie van Leeuwen en de familie R. bezwaren tegen de beslissing ingediend bij de gemeente.

Ik ben geschrokken over het verloop van de bezwaarprocedure. De SP vindt dat hier alle grenzen van behoorlijk bestuur zijn overschreden. Gemeenten zijn verplicht om procedures voor bezwaar en beroep te hebben, maar eigenlijk kunnen we in Oss beter stoppen met deze poppenkast.

De familie van Leeuwen heeft op 5 oktober 2014 bezwaar aangetekend. Op 1 juli 2015, tien maanden later, werd de familie van Leeuwen door de bezwaarcommissie in het gelijk gesteld, zij hebben meer hulp nodig.

Het college legt de uitspraak van de bezwaarcommissie naast zich neer. Ze legt de uitspraak naast zich neer na extern advies. Van wie dat advies komt is niet duidelijk.

De familie van Leeuwen accepteert de beslissing van het college niet en vraagt het college om meer ondersteuning.

Slechts een telefonische afwijzing was het resultaat. Op 14 oktober is de familie gehoord bij de bezwaarcommissie. De commissie gaf weer aan dat het bezwaar terecht was. Op 9 november ontving de familie de brief van de gemeente dat het college ook deze beslissing naast zich neer legt.

De situatie bij familie van Leeuwen verslechtert zienderogen.

De gemeente Oss houdt geld over van de Wmo en wethouder peters vindt dat fijn.

De familie R. dient een bezwaar in op 13 juni 2014. Ook deze familie ontving na lange tijd het bericht van de bezwaarcommissie dat ze in het gelijk worden gesteld. Er moet meer zorg worden geleverd.

Hier volgt dezelfde gang van zaken. Het college legt de beslissing van de bezwaarcommissie, ook na behandeling in de hoorcommissie naast zich neer.

De familie R. heeft meer hulp nodig. Maar niet volgens het college. Er is maatwerk geleverd en de gemeente Oss houdt geld over van de Wmo en wethouder Peters vindt dat fijn.

Deze voorbeelden staan niet op zichzelf. Alle bezwaren die door de bezwaarcommissie gegrond worden verklaard worden door het college naast zich neergelegd. Een schoffering van de bezwaarcommissie, een schoffering van de kwetsbare Ossenaren die wat ons betreft een flinke staart moet krijgen.

Ondertussen vragen de politieke partijen hoe ze het vertrouwen van de mensen kunnen winnen. Zeker niet op deze manier. Maar ja, de gemeente Oss houdt wel geld over van de Wmo en wethouder Peters vindt dat fijn.

Deze week werd bekend dat de Nationale Ombudsman een onderzoek start in Enschede. De Ombudsman gaat onderzoeken of de gemeente daar volgens de regels heeft gehandeld bij het korten op de uren huishoudelijke zorg. Zo’n onderzoek zou in Oss ook niet misstaan.

Onze zorgen over de bezuinigingen op de zorg worden versterkt door de overschotten op de Wmo budgetten die in de begroting worden vermeld. De zorgen worden niet minder als de wethouder zegt dat hij dat fijn vindt. Geld bestemd voor de zorg moet ook aan zorg worden besteed.