Oss

We hebben in onze samenleving allerlei methoden om inbreng en prestaties te waarderen. Het meest gangbare is de geldelijke beloning voor een bijdrage aan de productie. Er kunnen allerlei principiële vragen worden gesteld bij dat systeem, bijvoorbeeld vanuit het perspectief van rechtvaardigheid. Gegeven de beloningsverschillen is dat een reële vraag.

Maar we kennen ook nog heel andere manieren om als samenleving onze waardering te uiten. Het verlenen van onderscheidingen is er een voorbeeld van. Het gaat dan in principe om een opvallende dienst aan de samenleving die we nog niet op een andere manier beloond hebben. Zo’n onderscheiding geven we dus niet zomaar.

Afgelopen week mocht ik de welzijnspenning van de gemeente Oss uitreiken aan Nico Timmermans. Een bijzondere gebeurtenis, niet in de laatste plaats omdat Nico een gewaardeerd partijgenoot is.

De prestatie van Nico valt in mijn beleving in drie trefwoorden te vangen: voetbal, werk en jeugd. Voetbal is alles en voor het voetbal in Oss doet hij alles. Hij werkte al heel jong in de fabriek van Unox en heeft een heel arbeidzaam leven nu als 65-jarige afgesloten in het jongerenwerk. Werkloos was hij nooit en aan werktijden hield hij zich nooit. De grens tussen het betaalde werk en het vrijwilligerswerk was er ook nooit.

Maar de waardering die we als gemeente via de welzijnspenning wilden uiten, is er toch vooral voor de manier waarop Nico Timmermans zich heeft ingezet voor de Osse jeugd. Met name de jeugd die wel wat extra hulp en begeleiding kan gebruiken. De jeugd moet je ruimte weten te geven maar je moet vooral ook grenzen durven te stellen. Laten opgroeien samen met anderen zonder dat het tot echt overlast voor weer anderen hoeft te leiden. Nico was daar (altijd gesteund door zijn vrouw Lenie) een ware meester in. Naar de jeugd toe streng en veeleisend, maar buiten toe een eeuwige pleitbezorger voor ‘die jong’. Daarmee heeft hij heel veel bereikt voor die jongeren maar ook veel voor de hele Osse samenleving.

Een welzijnspenning geef je niet zomaar, het moet wel iets aparts blijven. Maar aan een Ossenaar als Nico Timmermans heb ik hem heel graag gegeven. En ik citeer ook heel graag de volgende oproep uit zijn afscheidswoord: ‘Zoek die gasten eens op, praat eens met ze. Geef ze een kans. Ge zult zien dat het dan goed gaat.’

Chris Ermers