Oss

Gehandicapten uit Oss bezetten woensdag 27 juni gedurende een half uur de Raadhuislaan. Ze zijn boos omdat hun vervoersvoorziening achteruit dreigt te gaan van 2400 naar 540 gulden per jaar. Er komt weliswaar Collectief Vraagafhankelijk Vervoer beschikbaar, een vervoer van deur tot deur, maar deze voorziening werkt slechts in een straal van 20 kilometer. En wat nu als je broer in Amsterdam en je zus in België woont?

De actie werd georganiseerd door het comité Eerlijk Delen, gesteund door de SP uit Oss. Het comité vindt dat de gemeente haar plannen in moet trekken. In deze tijd waarin zoveel mensen er toch op vooruit gaan, zou een dergelijke bezuiniging toch niet nodig moeten zijn. De SP heeft berekend dat dit ook niet hoeft. Natuurlijk het kost wat geld maar het is een kwestie van solidariteit met de mensen met een handicap.
De gemeenteraad moet in september over de korting een besluit nemen. Wethouder van Uden kreeg een geranium aangeboden. Daar kan hij in de vakantie heel lang achter gaan zitten om eens heel diep na te denken.

Column Jules Iding

In Oss zijn er ongeveer 2000 gehandicapten die voor hun vervoer aangewezen zijn op de WVG. Een aantal jaren geleden is de vervoersvergoeding door het Rijk al gehalveerd. Door de Osse politiek werd dat niet geaccepteerd. Besloten werd om er uit eigen kas, geld bij te leggen. De gemeenteraad was daar eensgezind over. Gehandicapten mogen niet verder in hun keuzevrijheid voor vervoer beperkt worden. Ze hebben, naast tal van ongemakken toch al aanzienlijk hogere kosten van levensonderhoud dan de valide mensen.

Willie Brouwer uit Megen, was een van die voorvechters voor het behoud van de bewegingsvrijheid van de gehandicapten. Met zijn aangepaste auto, die hij kon rijden dankzij de Osse regeling, reisde hij de hele regio af om gehandicapten te ondersteunen. De gemeente Oss waardeerde dat met de erkenning van de vrijwilliger van het jaar. Willie is enkele jaren geleden helaas overleden. Aan hem moest ik denken toen ik gisteren de beelden op DTV zag gehandicapten die in een rolstoel de Raadhuislaan blokkeerden. Naast alle scores toch de moed verzamelen om, tegen de stroom in, de Osse politiek aan te klagen over het uitkleden van hun vervoersvoorziening.

Ik weet zeker dat de gemiddelde Ossenaar graag bereid is om de gehandicapten op dit punt te steunen. Bij leven zou Willie voorop gereden hebben en had uit protest vast zijn lintje bij het gemeentebestuur ingeleverd. Het zijn dit type mensen die mij inspireren om steeds weer opnieuw het onrecht te bestrijden dat in ons welvarend land met gemak voorkomen kan worden.

Dossier WVG